Kurczak z bakłażanem.

Mięso nie jest tym, co na naszym stole gości najczęściej, ale z drugiej strony wegetarianami też nie jesteśmy i od czasu do czasu w Kuchni Kamiennego Domu pojawić się musi też mięsny eksperyment. Efekt znów wyjątkowo smaczny, a zatem chętnie dzielę się przepisem, który wyszperałam szukając ratunku dla mojego zdychającego już bakłażana. Oto mamy potrawkę z kurczaka z bakłażanem, cebulą i pomidorami! Genialne danie jednogarnkowe, które można przygotować nawet dzień wcześniej i po pracy mieć gotowy, niebanalny obiad.

Potrzebne są:

dwie piersi z kurczaka

1 spory bakłażan

2 mięsiste pomidory

1 czerwona cebula

kieliszek białego wina

oliwa

sól, pieprz

kilka listków mięty i garść natki pietruszki

Mięso pokroić w kostkę i obrumienić na rozgrzanej oliwie. Kiedy kurczak się "zezłoci" podlać go winem. Jak już płyn odparuje dodawać kolejno warzywa: najpierw pokrojoną cebulę, chwilę potem pomidory - sam miąższ bez skórki i na koniec bakłażany. Potrawkę w miarę potrzeb podlewać odrobiną wody i często mieszać. Zmniejszyć gaz i gotować pod przykryciem około pół godziny. Po tym czasie doprawić solą, pieprzem i dorzucić garść zieleniny - posiekane listki mięty i natki pietruszki. 

Uwielbiam bakłażany pod każdą postacią, a ten przepis - będę monotematyczna - na pewno zagości na naszym stole częściej. 

PIERŚ KURCZAKA - PETTO DI POLLO

Zupa - krem z fenkuła i marchewki

Chyba zostanę specjalistą od zup - kremów. Nie wiem, który to już eksperyment w tym temacie, ale wiem, że znów wpadłam na przepis, który zagości u nas na dobre! Pomijając obłędny smak, danie broni się banalnym wykonaniem i małą ilością składników! Spróbujcie sami, wszak przed nami dni coraz chłodniejsze, a zatem rozgrzewające dania jak najmilej widziane!

Potrzebne są: 

3 średnie fenkuły 

6 marchewek

1 czerwona cebula

oliwa

sól

pieprz

bulion warzywny

do podania: grzanki, parmezan, nasiona czy co kto lubi

Cebulę siekamy i podsmażamy na oliwie w sporym garnku o grubym dnie. Kiedy cebula się zeszkli, dodajemy pokrojoną w pół talarki marchewkę i w drobne kawałki fenkuła. Chwilę wszystko razem podsmażamy, po czym zalewamy bulionem warzywnym na tyle, by warzywa ledwo się pokryły. Gotujemy wszystko około pół godziny, tyle ile potrzeba by marchewka i fenkuł zmiękły. Następnie wszystko miksujemy na jednolity krem i zaraz podajemy. Tak jak wyżej wspomniałam, możemy udekorować wg gustu: grzankami jak u mnie, parmezanem, nasionami czy orzeszkami… 

Powinnam jeszcze wspomnieć, że jeśli chcecie mieć zupę na dwa razy, a macie w domu wielbicieli takich kremów, lepiej zwiększyć ilości składników. U nas gar został opróżniony za jednym przysiadem!

MARCHEWKA to po włosku CAROTA

Pulpeciki z kalafiora

Zakochałam się w tym przepisie do szaleństwa! Na pewno wejdzie do stałego menu w Kamiennym Domu! Po pierwsze uwielbiamy kalafiora! Po drugie chciało nam się czegoś … czegoś … czegoś innego! I oto mamy pieczone pulpeciki tak pyszne, że nawet powściągliwy w komplementowaniu Mikołaj nie mógł się ich nachwalić. Pulpeciki mogą być daniem samym w sobie, dodatkiem albo przystawką, mogą też być doskonałym sposobem na podanie warzyw kapryśnym maluchom. Akurat tego problemu ja sama nigdy nie miałam, bo moje "dzieci" od zawsze są bardzo "warzywnożerne", a do tego kalafior jest na liście ulubionych, więc cała blacha zniknęła w moment.

Spróbujcie sami!

Potrzebne są:
1 średni kalafior
2 jajka
kilka łyżek tartej bułki
mały pęczek natki
pół kubeczka startego pecorino
pół kubeczka startego parmezanu
sól 
pieprz

Kalafiora podzielić na kilka kawałków (nie za drobno!) i najlepiej ugotować na parze, choć ja mojego ugotowałam tradycyjnie w osolonej wodzie. Odcedzić dobrze i wystudzić na sitku. Następnie przełożyć do większej miski i rozgnieść go dokładnie widelcem. Do kalafiora dodać następnie 1 jajko, posiekaną natkę, starte sery, pieprz, sól (jeśli trzeba) i ok 2 - 3 łyżki tartej bułki. Wszystko dokładnie wymieszać, a gdyby było za rzadkie dodać jeszcze odrobinę bułki, tylko bez przesady - masa nie ma być bardzo ścisła!! 

Następnie ulepić kuleczki wielkości piłeczek pingpongowych - tu można wykorzystać pomoc młodszych. Każdą z nich obtoczyć w roztrzepanym jajku i następnie w bułce. Ułożyć wszystkie na blasze wyłożonej papierem do pieczenia i piec około 20 minut w piekarniku nagrzanym do 180 stopni na termoobiegu. Można też pulpeciki usmażyć na oleju, ale ja zdecydowanie wolę "zdrowszą" wersję. 

Potem to już tylko zajadać i palce lizać! Można pulpeciki serwować z różnymi salsami, wędlinami i świeżymi warzywami.  

 PULPECIKI to po włosku POLPETTE

Zupa z czerwonej soczewicy z kapustą włoską

Niby za oknem jeszcze lato, ale tak jak ostatnio pisałam menu powoli, powoli zaczyna się zmieniać. Może w Toskanii jeszcze nie czas na rozgrzewające zupy, ale myślę, że u niektórych z Was już może się przydać. Tym bardziej, że dzisiejsza propozycja to przede wszystkim - samo zdrowie i u nas pełen gar zniknął za jednym rodzinnym przysiadem.

Potrzebne są:

2 marchewki

2 ziemniaki

1 łodyga selera naciowego

pół czerwonej cebuli albo jedna mała

pół główki włoskiej kapusty

300 g czerwonej soczewicy

bulion warzywny

sól, pieprz, oliwa

Soczewicę moczymy przez kilka godzin - u mnie wystarczyły 4.

Cebulę, marchewkę i selera kroimy drobno i podsmażamy na oliwie w garnku o grubym dnie. Po kilku minutach dodajemy również pokrojone w kostkę ziemniaki i odsączoną soczewicę. Dalej wszystko podsmażamy mieszając przy tym często. 

Na koniec dodajemy też pokrojoną dość grubo kapustę. Zalewamy wszystko bulionem, ale tylko tyle, by warzywa prawie całkiem się przykryły. Gotujemy na wolnym ogniu około 40 minut - do miękkości. Następnie odkładamy dwie chochle zupy, najlepiej z kapustą, a pozostałą część miksujemy. Mieszamy znów wszystko razem i zaraz podajemy. Można posypać parmezanem, świeżo zmielonym pieprzem, zajadać z chlebem lub bez - jak kto lubi. Smakuje genialnie! 

WŁOSKA KAPUSTA to po włosku VERZA

Sałatka z pora, pomarańczy i wędzonego śledzia

Może będzie to propozycja bardziej na zimę, wszak sama jadłam to danie pierwszy raz w noc sylwestrową, jednak jakby nie było lato walizki ma już prawie spakowane więc i menu można zacząć nieco modyfikować. 

Myślę, że będzie to świetna propozycja na niejedno przyjęcie i alternatywa dla tradycyjnych wersji sałatki śledziowej.

Potrzebne są:

3 wędzone śledzie

2 pomarańcze

1 średni por

oliwa 

pieprz

Pora kroimy na cieniutkie talarki lub pół talarki, 1,5 pomarańczy obieramy starannie, starając się pozbyć jak najwięcej białych włókien i kroimy tak jak na zdjęciu wyżej - w drobne ćwiartko - plasterki. Kroimy również śledzie w paseczki lub jak kto woli. Wszystko razem starannie mieszamy i doprawiamy sokiem z wyciśniętej połowy pomarańczy, oliwą i pieprzem. Wędzony śledź jest bardzo słony, więc sól raczej nie będzie potrzebna.

Najlepiej przygotować sałatkę na kilka godzin przed podaniem, idealnie nawet dzień wcześniej, w ten sposób wszystkie smaki się przegryzą, a por zmięknie i zamarynuje. 

Spróbujcie!

ŚLEDŹ to po włosku ARINGA